Door de ontmoeting met deze bijzondere man ben ik tot mijn project gekomen "90+ en thuis". De heer Frans Castermans ontmoette ik bij een vriendin van mij. Mijn dochter is daar kind aan huis en daardoor ik eigenlijk ook. Als ik mijn dochter ga ophalen eindigt het vaak in een kopje koffie of glaasje wijn. In het begin van 2015 overleed de moeder van mijn vriendin na een lang en akelig ziekbed. Een trieste gebeurtenis. Iets dat mij heel erg aangreep in dit verhaal is dat eigenlijk niemand had verwacht dat de heer F.C. zijn vrouw zou overleven aangezien hij een stukje ouder was. En daar sta je dan: 90 + en alleen thuis. Op de verjaardag van de vriendin van mijn dochter kwam opa ook op bezoek. Met zijn scootmobiel kwam hij van de andere kant van Maastricht. Hij wordt uitgemaakt voor snelheidsduivel op zijn scootmobiel. Hij geniet zichtbaar van deze bijnaam. 90+ en alleen thuis. Wat komt er dan allemaal op je af. Deze lieve man heeft een leger aan mensen om zich heen die hem leren pinnen, koken, boodschappen doen etc etc. Veel van de taken die zijn vrouw deed moet hij met zijn 90+ allemaal leren. En hij doet het allemaal! Bij de supermarkt om de hoek is hij nu een graag geziene gast met zijn grappen en zijn grollen. De buurman komt langs om de verwarming te maken of knutstelt een mooie paraplu op zijn scootmobiel zodat hij in de regen niet zo nat wordt. Wekelijks gaat hij naar zijn jeules de boules clubjes. Ook hier is hij een graag geziene gast en nog steeds fanatiek! Zijn dochter gaat wekelijks bij hem op bezoek en afhankelijk van het weer komt hij met de auto of scootmobiel de krantjes vouwen voor de krantenwijk van zijn kleinzoon. En toch blijft er nog veel tijd over, in zijn ogen te veel tijd, zeker met de winter voor de deur. Een deel van zijn activiteiten heb ik als fotograaf vast mogen leggen. Een paar mooie ontmoetingen. En Frans ik kom snel nog eens langs hoor!
De reactie van Frans Castermans op de foto's en mijn artikel is goud waard: "Sjoene foto's en a sjiek stukske!"
Daar heb ik niets aan toe te voegen!